Yaklaşık 50 yıl içinde hayvanların yüzde 68’i yok oldu. Peki, biz ne yapıyoruz? Geçen gün düzenlenen Birleşmiş Milletler Biyolojik Çeşitlilik Zirvesi’nde olduğu gibi sadece konuşuyoruz. Şimdilik…
64 ülkenin devlet ve hükümet başkanıyla Avrupa Birliği Komisyon Başkanı, Birleşmiş Milletler Biyolojik Çeşitlilik Zirvesi’nin hemen öncesinde bir taahhütname imzalayarak önümüzdeki 10 yıl içinde doğa kayıplarını sonlandırmayı vaat etti. Ardından 116 devlet ve hükümet başkanının katıldığı zirve yapıldı: “Ormanları koruyalım”, “Tabii tabii denizleri de koruyalım”, “İklim değişikliğini unutmayalım”, “Bu işlere para ayıralım”… Konuşuldu da konuşuldu. Sonuç: “Seneye Çin’de görüşürüz” dendikten sonra toplantı dağıldı. Durumun karikatürize edildiğini sanıyorsanız detaylara www.un.org internet adresinden ulaşabilirsiniz.
Dünya Doğayı Koruma Vakfı (WWF) ve Londra Zooloji Derneği’nin (ZSL) iki yılda bir hazırladığı Yaşayan Gezegen serisinin 2020 Yaşayan Gezegen Raporu’na göre COVID-19 gibi hayvan kaynaklı hastalıkların ortaya çıkışında da etkili olan çevre sorunları, yarım asırda hayvan popülasyonunun ortalama üçte iki azalmasına yol açtı. Doğa tahribatı ve yaban hayvanlarının hayatına müdahale bu düşüşteki başlıca nedenlerden…
Rapora göre, tüm dünyada olduğu gibi Türkiye’de de doğal alanlarımızı ve tür popülasyonlarımızı hızla kaybediyoruz. Örneğin, Ereğli ve Hotamış Sazlıkları, Seyfe, Tersakan ve Eşmekaya gölleri başta olmak üzere Anadolu’daki pek çok göl son 20 yıl içinde kurudu. Acil önlem alınmadığı takdirde Tuz Gölü, Beyşehir, Eğirdir, Akşehir, Burdur, Eber, Kulu Gölü ve diğerlerini de kaybedebiliriz. Büyük Menderes, Gediz, Ergene gibi önemli akarsularımız da her geçen gün biraz daha kirlenerek doğal yaşam için elverişsiz hale geliyor.
